Lifafa Das, een jong kereltje, onzichtbaar tot hij glimlacht, of tot hij op zijn trommel slaat, trommelt en roept: “Kom kijken! Kom en zie India, kom en zie Rajasthan, kom en zie alles, kom kijken!” In het peepshow-theatertje van Lifafa Das schijnen lichtprenten van de Taj Mahal en van Dehlis Rode Fort, maar het peepshow-mannetje voelde behoefte om aan deze beroemde plaatsen meer eigentijdse beelden toe te voegen.  (naar ‘Middernachtskinderen’ van Salman Rushdie, 1981)

Rajasthan is vol van levensritme dat al eeuwen amper verandert. Bussen komen aan wanneer ze aankomen, heilige koeien zitten in de weg als ze moe zijn, een manier van leven die met weinig middelen resulteert in felle schoonheid. Winkeliers en sjacheraars die niet opgeven. Riksjas en kamelenkarren rollen voorbij. Vrouwen in prachtige sari’s halen boodschappen, doen daarna de was bij zonsondergang.

De machtige maharadjas en mogols woonden in rijk gedecoreerde paleizen. Agra, Udaipur en Jaisalmer zijn vol volgepakte straatjes onder stoere forten. Achter bochten en kronkels staan havelis of koopmanshuizen, complexe tempels en moskeeën, maar ook beschilderde olifanten en slangenbezweerders als in sprookjes.

Het werk van engelen, feeën en reuzen volgens Kipling en zachtjes ingekleurd door de ochtendzon: het Meherangarh-fort. Het verlaten Fathepur Sikri, een complete middeleeuwse stad van rode zandsteen, onaangeroerd. In de jungle apen, vervallen tempels en lianen. De Taj Mahal, uit liefde gebouwd, kan je best 's morgens bezoeken.

Overnacht in forten en paleizen, in eeuwenoude koopmanshuizen, ontwaak met uitzicht op een heilig meer of blauwe stad.