Een stuk ruw, intrigerend en mysterieus Puglia, gelegen in de hak, of beter gezegd, de stiletto van Italië. Op een half uur rijden van de mooie stad Lecce, langs een slingerende kustweg, ligt het stadje Marittima di Diso. We zijn op zoek naar een B&B die gerund wordt door Lord McAlpine en zijn 30 jaar jongere Griekse vrouw, Lady Athena.  

Baron Alistair McAlpine was tot voor kort één van de meest kleurrijke en besproken politiekers in de UK; Hij was een belangrijke protegé van Thatcher en is één van de meest verwoede verzamelaars van dure, etnische kunst in Groot-Brittannië.

We waren op voorhand gewaarschuwd: Lady Athena bereiken is niet gemakkelijk.
Het oude klooster dat Lady Athena vijf jaar geleden als huwelijksgeschenk kreeg, is bijna onvindbaar. Deze logies boek je vooral voor de excentrieke sfeer die er hangt. Niet voor de doorsnee toerist maar voor de meerwaardezoekende reiziger die wel een vleugje excentrische weet te appreciëren. De Britse beau monde ging alvast enkele jaren geleden bij de opening van het hotel uit zijn dak. Was McAlpine gek geworden? Had hij zijn fortuin verloren dat hij zonodig een B&B moest uitbaten? Ging hij echt zijn privé-leven en zijn dure collecties openstellen voor de eerste de beste toerist?  En dan nog in godvergeten Puglia? Dat was wel erg onchique.

Ingenieus monnikenwerk
De eerste waarschuwing was niet onterecht: het Convento vinden blijkt een ware opgave. Te Marittima is er geen enkele pijl of bord die je in de richting van de B&B brengt. Dan plots een hint: twee oldtimers met Engelse nummerplaat onder het stof voor de deur, geen uithangbord, geen bel, niente. Eenmaal gevonden verhuis je na een paar seconden van een snikheet, ruw landschap naar een koele binnenkoer waarvan de gaanderijen volgepakt zijn met etnische kunst en textiel.  De geur is een cocktail van bloemen en muffe antiek. Lady Athena is een indrukwekkende verschijning.  Elegante strooien hoed, brede zonnebril en ondanks haar Griekse roots een perfect Engels accent. De warmte valt mee want geen airco hier...de monniken bouwden het klooster zo ingenieus dat met een beetje hulp van wind en schaduw het vrij koel aanvoelt..Naar Pugliaanse normen toch.  

80 soorten munt
De tafel staat klaar voor de late en lange lunch. Een aaneenschakeling van verse lokale kazen, kilo’s groenten en fruit en natuurlijk de verse pasta. De vrouw des huizes trekt de enorme koelkast open en vraagt wat haar gasten willen drinken. “help yourselves!”. Elke gast kan vrij in en uit de keuken lopen en bedient zich de hele dag door van drank en versgemaakt lekkers. “Probeer onze roséwijn”, zegt Lady Athena “De Britse tv-kok Rick Stein riep hem uit tot beste rosato die hij ooit gedronken heeft.”
De keuken geeft uit op een enorm tuin met zwembad en enkele koele vertrekken waar het ongetwijfeld in de winter gezellig zitten is bij het open haardvuur met een goed boek en glas wijn.  Eén van die vertrekken geeft uit op de kruidentuin. Blijkbaar is echtgenoot Alistair naast Etnische kunst passie nogal gek op kruiden...zo heeft hij maar liefst 80 soorten munt in zijn tuintje.

Buiten wacht er ons een “light lunch”... Lady McAlpine vertelt dat alle producten vers, lokaal en als het enigszins kan zelfgekweekt zijn. Eigenzinnig is ze alvast wel, maar dat komt deze plek en het eten zeker ten goede. Na de lunch verkennen we het gebouw. Koele gangen volgepakt  met Marokkaanse tapijten, Nigeriaans houtsnijwerk, Aboriginal kunst, manuscripten uit EthiopiÎ om boze geesten te bezweren, Zulu keramiek, Madrasi beschilderingen op glas en 14 ton boeken, bijna allemaal 1ste edities.  Alles wat hier staat of hangt heeft museumwaarde en elk boek dat in de bibliotheek of de kamers te vinden is, zal misschien ooit onbetaalbaar worden.

Schermles met 80-jarige Italiaan
De negen kamers in het Convento zijn allemaal anders ingericht. Sommige met sierlijk bad in de kamer zelf, andere met balkon dat uitgeeft op de koele kruidentuin. Terug hier geen airco, geen sleutel op de deur, geen tv, geen telefoon maar wel onconventionele luxe. Het huis en haar Lady doet me een beetje denken aan de film van Frieda Khalo.  Een oud gebouw eigenzinnig tot leven gewekt met felle kleuren, kunstzinnig met een dosis charme en vooral met veel smaak en passie gebracht.