In de vroege ochtend van de 25ste april 1821 was het Frédéric Cailliaud die hier 'een bundel van piramides' ontdekte. In een zijn brieven aan M. Jomard aan de Academie te Parijs, schrijft hij: "In mijn voorgaande brieven berichtte ik u reeds over de ontdekking van een groot aantal piramides. Sindsdien heb ik er reeds 45 kunnen opmeten. Daarenboven hebben wij sporen gevonden van een stad, met ruines van een grote en meerdere kleine temples. er staan ook zes leeuwensfinxen in zandsteen. De latere ontdekkingen hebben mij ervan overtuigd dat dit inderdaad de site van Meroë moet zijn. En dat het schiereiland tussen Bruce's Nijl en de Atbara rivier het beroemde Eiland van Meroë is. " Hij schrijft verder ook: "Al de piramides staan perfect volgens de vier kardinale punten en elk van hen, met de uitzondering van een, heeft een klein heiligdom aan de oostzijde."  Mr Cailliaud zette zijn grondig onderzoek van de site van Meroë nog jaren verder. Hij tekende en schtste zijn bevindingen met het grootste detail en publiceerde ze in 1826 in het boek 'A Trip to Meroe on the White River'.

190 jaar na de ontdekking door Cailliaud werd het Eiland van Meroë erkend als Werelderfgoed door Unesco. Zo wordt Meroë de 2de site in Soedan, na Jebel Barkal in Karima, om dit prestigieuze label toebedeeld te krijgen. En met recht.  Het Eiland van Meroë vormde het hart van de Koninkrijk van Kush, een belangrijke macht tussen de 8ste eeuw voor Christus en de 4de na Christus.