In het grensgebied met Turkije ligt het mondingsgebied van de Evros.  Het landschap van meren, lagunes, rivieren met zandbanken, grachten, moerassen en rietvelden vormt de thuisbasis van de roze en de veel zeldzamere kroeskoppelikaan. Over de grasvlaktes zwerven herders met hun kuddes, hoog boven een katoenplantage zien we zwarte ooievaars spiraalsgewijs op de thermiek grote hoogtes opzoeken. De watervlaktes worden bewoond door tal van eenden, tussen het kroos kwaken de kikkers luid en de sporenkievit broedt er tussen graspollen.  Ornithologen van heinde en verre zakken af naar hier om deze vogel te kunnen observeren. 

We laten de delta achter ons en rijden richting Dadia, nog steeds dicht bij Turkije, maar tegelijk op korte afstand van Bulgarije.  Het Dadia Nationaal Park trakteert ons op uitgestrekte wouden, kale heuveltoppen en glooiende graslanden.  De perfecte biotoop voor roof- en prooivogels.  Volgende bestemming: de kloof van Nestos. Miljoenen jaren reeds doet de rivier zijn werk.  We volgen een pad dat op sommige momenten tegen de rotsen lijkt te kleven. Van het uitkijkpunt, 891m boven zeeniveau, krijgen we een prachtig zicht over het dal. Nabij Philippi houden we halt bij de archeologische site. De oorspronkelijk Macedonische stad werd al vrij snel ingelijfd door de Romeinen vanwege het strategische belang langs de Via Egnatia, de weg die Rome met Constantinopel verbond. 

Laatste stop in Noord-Griekenland is Kerkini, met het gelijknamige meer met kristalhelder water afkomstig uit het achterliggend berggebied.  Het is een van de belangrijkste trekpleisters voor watervogels in het land.  We spotten meteen tientallen kleine en grote zilverreigers, en her en der zitten dwergaalscholvers met de vleugels gespreid te drogen.  Een kudde waterbuffels staat te grazen op de graslanden.  ’s Avonds valt de stilte over het meer en verandert de lucht in een lichtspel van zon en met goud afgezoomde wolken.